De laatste tijd zie ik steeds artikelen langskomen over vreemdgaan. Hoe moet je verder gaan nadat je partner is vreemdgegaan? Is chatten al vreemdgaan? En kan het weer goed komen als je eerlijk opbiecht dat je bent vreemdgegaan? Tijd om mijn eigen mening hierover eens op papier te zetten, vond ik.
Ja, ik deed het ook…
Ik geef het eerlijk toe, ik heb ook aan allebei de kanten gestaan. Toen ik nog studeerde, heb ik het een enkele keer wel eens wat minder nauw genomen als het ging om trouw zijn. De liefde zat dan niet zo heel diep en blijkbaar was de drempel voor mij toen niet zo hoog. Niet heel netjes, geef ik direct toe. Nooit opgebiecht ook.
Grond onder je voeten
Later had ik een relatie waarin mijn toenmalige partner vreemd ging. Niet een keertje dronken zoenen in de kroeg, maar echt een relatie ernaast hebben. Het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte, toen ik erachter kwam. Hoewel het al meer dan 20 jaar geleden is, weet ik dat moment nog precies. Tussen die man en mij is het niet meer goed gekomen. Ik was zo ontzettend boos, verdrietig, teleurgesteld. Dat iemand waar ik van hield, iets kon doen dat voor mij zo pijnlijk was, vond ik verschrikkelijk.
Zijn schuld?
Heel lang kon ik alleen dat zien. Later kon ik er iets eerlijker naar kijken. We waren ook wel echt uit elkaar gegroeid. En de sex was allang niet meer zoals het was in het begin. Niet dat ik het daarmee goed praat. Maar ergens begrijp ik wel waar het mis liep tussen ons. Nee, het was niet netjes van hem. Maar wij hadden ook al veel eerder samen het gesprek met elkaar moeten aangaan over hoe het tussen ons ging. Misschien waren we dan wel tot de conclusie gekomen dat we teveel uit elkaar waren gegroeid en waren we uit elkaar gegaan voor hij vreemd ging. Je weet het niet. Maar voor mij was het wel helend om mijn eigen rol in te zien.
Wat is nou vreemdgaan
Nu was dat wel een duidelijk geval van vreemdgaan. Hij had sex. Met een ander. Vaak. En we hadden geen open relatie. Dat is vreemdgaan, geen speld tussen te krijgen. Maar spannende appjes naar iemand sturen, is dat ook al vreemdgaan? Of een emotionele verbintenis aangaan met een ander, zonder sex te hebben, maar wel iemand waar je dingen tegen vertelt die je vroeger met je partner deelde? Dronken zoenen in de kroeg, is dat nog ok of over het randje? En hoe zit het dan eigenlijk als je een open relatie hebt, is alles dan fair game?
De vraag of iets vreemdgaan is, is wat lastig te beantwoorden. Waar de ene relatie klapt door een dronken zoen, kan een andere relatie een affaire van drie jaar overleven. Waar de één een spannend appje al vreemdgaan vindt, vindt de ander een pijpbeurt geen sex en dus geen vreemdgaan (ik verwijs inderdaad naar Bill Clinton…).
Geen label
Het hoeft wat mij betreft ook niet persé een label te krijgen. De vraag is of het gedrag ok wordt gevonden door de ander. Op het moment dat je dingen stiekem doet, als je dingen achterhoudt, geheim houdt, dan ben je verkeerd bezig. Of het nu chatten is, zoenen, of sex. Als je het niet kan bespreken met je partner, of als je bang bent dat je partner erachter komt, dan ben je verkeerd bezig.
Geen zin in gezeik
Misschien denk je nu wel: ja, maar een beetje chatten is echt geen vreemdgaan. Dat kan toch gewoon. Ik ga er verder niets mee doen hoor. Ik heb alleen geen zin in gezeik erover, dus vertel ik het maar niet. Ja, snap ik. Maar het is niet eerlijk. Vraag je eens af of je het wél zou kunnen bespreken. En vraag je af: stel dat mijn partner het niet zou willen, zou ik er dan toch mee door willen gaan? En waarom wil je ermee doorgaan, wat mis je in je relatie als je dit niet zou kunnen doen?
Bespreek het!
Als je dit soort zaken op een rustig moment met je partner kan bespreken, dan kun je kijken waar voor jullie allebei de grenzen liggen. Misschien word je wel verrast door de grenzen van de ander…
Opbiechten
En dan natuurlijk ook de vraag over het opbiechten. Maakt dat het goed? Nou nee, je gedrag is er nog steeds geweest, dus opbiechten maakt het niet meteen goed. Maar het kan wel een begin zijn.
En is het altijd nodig, dat opbiechten? Tja, ook dat is moeilijk te beantwoorden. Ik zou sowieso goed nadenken over twee vragen. Ten eerste: kan je partner erachter komen? Want je partner kan het echt beter van jou horen dan van een ander… Ten tweede: waarom wil je het opbiechten? Wil je het alleen doen omdat het teveel op jezelf drukt? Of wil je eerlijk zijn en kijken op welke manier je de relatie nog een kans kan geven? Denk er goed over na, wees heel eerlijk naar jezelf en àls je het vertelt, zoek het juiste moment uit.
Meer nodig dan dit artikel?
Hulp nodig na vreemdgaan? Neem dan contact op met mij voor een gratis kennismakingsgesprek!