Je hoort het vaak, de stiefmoeder en stiefvader moeten hun stiefkinderen niet gaan opvoeden. Dat is de taak van de ouders. Klinkt simpel, maar is het dat ook?
Stel, je woont samen
Stel, je woont samen en je stiefkinderen springen op de bank. Acceptabel of niet? En mag je daar dan wat van zeggen?
Of je struikelt elke dag over het onopgeruimde speelgoed. Of nog erger: je stapt op onopgeruimde legoblokjes…
En misschien verwacht je wel dat je stiefkinderen zelf even hun gebruikte bordje in de afwasmachine zetten. Mag je dat dan ook niet tegen ze zeggen?
Mag je dat zeggen?
Natuurlijk wel! Het zou toch te gek zijn als je samenwoont en tegen je huisgenoten niet kan zeggen waar je je aan ergert? Dit gaat niet om opvoeding, maar om huisregels. En daar mag je je als stiefouder zeker wel tegenaan bemoeien. Je woont immers in hetzelfde huis, waar iedereen zich prettig moet voelen. De kinderen, je partner, en jij natuurlijk ook.
Wel huisregels, geen opvoeding
Okee, duidelijk. Je kan als stiefouder je wel bemoeien met de huisregels maar niet met de opvoedregels. Maar hoe doe je dat dan, zonder direct als strenge, zeurende stiefouder te worden gezien?
Maak een lijstje!
Wat slim is, is om eerst met je partner eens op een rijtje te zetten wat jullie zelf belangrijke huisregels vinden. Eén manier is om allebei, apart van elkaar een lijstje te maken van alle huisregels die je zelf belangrijk vindt. Daarna leg je ze naast elkaar. Wat heeft je partner op het lijstje, wat heb jij op je lijstje. Heb je veel overlap? Zijn er veel verschillen?
Samen kun je dan drie ‘stapeltjes’ maken: huisregels die eigenlijk toch niet zo belangrijk of realistisch zijn (en dus van de lijst kunnen), huisregels die prettig zijn maar niet prioriteit hebben en een paar huisregels, liefst een stuk of drie, die je allebei echt belangrijk vindt. Op die drie huisregels ga je dan samen letten.
Samen met de kinderen
Zijn de kinderen oud genoeg, dan kun je de regels samen met de kinderen bespreken. Vanaf een jaar of zes kunnen ze prima meedenken welke regels volgens hen nodig zijn om er een thuis van te maken dat gezellig is voor iedereen. Maak er een mooie lijst van, die de kinderen kunnen versieren, en hang de lijst eventueel ergens op. Zorg er wel voor dat de lijst niet te lang is! Dat is alleen maar demotiverend voor de kinderen en je wordt zelf ook helemaal gek als je overal op moet letten. Pick your battles, bedenk wat je het meest belangrijk vindt.
Houden de kinderen zich niet aan de huisregels, dan kun je ze wijzen op de afspraken en de lijst die jullie samen gemaakt hebben.
En die opvoeding dan?
Betekent dat dan dat je als stiefouder niets mag zeggen over de opvoeding? Dat je wel wat mag zeggen van rondslingerende sokken, maar als de echt grote zaken worden besproken dat jij je mond moet houden?
Natuurlijk niet. Je partner en jij zijn niet voor niets samen. Hij of zij stelt jouw mening als het goed is op prijs. Ook als het gaat om de opvoeding van jouw stiefkinderen. Dus moeten zij een middelbare school kiezen? Zijn er twijfels of je stiefkind adhd heeft? Gaat het om alcohol drinken of roken? Allemaal zaken waar je samen over kan praten en jij ook je mening over kan geven natuurlijk. Zeker als je al langer in het leven van je stiefkinderen bent, heb je waarschijnlijk een goed (en soms ook objectiever) beeld van de stiefkinderen. Het is fijn als je dan kan meedenken als er grote beslissingen moeten worden genomen, of als er problemen zijn.
De beslissing ligt bij de ouders
Maar, besef je daarbij wel: uiteindelijke beslissingen worden genomen door de ouders. Dus als jij aan je stiefkind ziet: die zou echt het vwo kunnen doen, maar de ouders willen je stiefkind persé op de havo? Dan gaat het kind naar de havo. Heb je echt het idee dat je stiefkind adhd zou kunnen hebben, maar de ouders willen het kind niet laten onderzoeken? Dan komt er geen onderzoek. Dat is helaas de grens die er is tussen de stiefouder en de ouder.
Een mijnenveld
Praten over de opvoeding lijkt vaak een mijnenveld te zijn. Eén verkeerde stap, één verkeerd woord en de boel ontploft. Opvoeding gaat namelijk over je ouderschap. En kritiek, ook al is het opbouwende, goed bedoelde feedback, wordt door de meeste ouders vaak als pijnlijk of een aanval gezien.
Hulp nodig?
Heb je hulp nodig bij het praten over de huisregels en de opvoeding en de plek die de stiefouder hierin kan en mag pakken? Kom dan eens bij mij om er samen over te praten. Ik help jullie om een helder beeld te krijgen van wat ieder van jullie wil en hoe jullie er samen een succes van kunnen maken.
Een kennismakingsgesprek is gratis en vrijblijvend, zodat je een beeld kan krijgen op welke manier ik jou of jullie zou kunnen helpen.